ضرورت استفاده از پکیج تصفیه فاضلاب بیمارستانی چیست و آلودگی های ناشی از این پساب تا چه حد می تواند مضر باشد؟
یک راه حل برای جلوگیری از ورود مواد دارویی و مخدر بیمارستانی به منابع آبی بیوراکتورها می باشند. محققان دریافتهاند که فاضلاب بیمارستانی حاوی غلظتهای متفاوت ترکیبات دارویی را میتوان با استفاده از بیوراکتور غشایی (MBR) – یک روش ثابت برای تصفیه بیولوژیکی فاضلاب – آنها نشان دادند که MBR میتواند منابع آبی را از پسابهای بیمارستانی حاوی مواد ضدعفونیکننده و آنتیبیوتیکها عاری سازد و میتواند بخشی از راهحل مقابله با ریزآلایندهها باشد.
روش های سنتی تصفیه فاضلاب بیمارستانی
به طور سنتی، روشهای تصفیه فاضلاب بر حذف پاتوژنها، کربن آلی، نیتروژن و سایر مواد مغذی تمرکز کرده اند. و به این ترتیب مانع رشد باکتری های مضر می شوند و مانع ورود آنها به مسیرهای آبی می شوند. با این حال، در سال های اخیر، مطالعات نشان داده است که مقادیر کمی از مواد شیمیایی، از جمله ترکیبات دارویی و انتی بیوتیک ها در فاضلاب وجود دارد و حتی پس از تصفیه نیز باقی می ماند.
پساب بیمارستانی تا چه حد خطرناک است
نگرانی این است که این مواد شیمیایی ریزآلاینده برای انسان ها و همچنین موجودات آبزی و زیستگاه های آنها بسیار خطرناک است. مشکل این است که هیچ کس کاملاً نمی داند که غلظت ترکیبات دارویی در آب چقدر است و تا چه میزان ایجاد خطر می کند. علاوه بر این، مشخص نیست که اکثر این مواد شیمیایی در فاضلاب از کجا می آیند، اما تصور می شود که بیمارستان ها یک مدعی قوی برای نسبت قابل توجهی از این مواد هستند.
PILLS چیست؟
به دلیل عدم وجود قطعیت، اتحادیه اروپا یک ابتکار تحقیقاتی مشترک به نام PILLS برای بررسی مواد دارویی در فاضلاب راه اندازی کرد. و محققان در حال بررسی نحوه برخورد با این ترکیبات بودند. یک ایده این است که فاضلاب را از منبع آنها، مانند بیمارستان ها، تصفیه کنیم . و سال گذشته یک مطالعه آزمایشی روی یک MBR نصب شده در یک بیمارستان آلمان نشان داد که می تواند چهار مورد از ۹ میکروآلاینده شناسایی شده را حذف کند.
هدف اندازه گیری غلظت مواد دارویی در فاضلاب بود، و سپس اندازه گیری آنها بعد از تصفیه تا مشخص شود چقدراین مواد حذف شده اند. تا قبل از آن هیچ مطالعه ای در این مورد صورت نگرفته بود، بنابراین تازه بود که بفهمیم واقعاً در فاضلاب بیمارستانی چه چیزی وجود دارد. در میان مواد شیمیایی که یافت شد، آنتیبیوتیکها، بیحسکنندهها، مسکنها و مواد حاجب اشعه ایکس یددار (ICM) وجود داشتند.
نتیجه چه بود ؟
از کل آلاینده ها فقط ۸۸% از آنها باقی مانده بود . این بدان معناست که به طور کلی تنها ۲۲ درصد از ریزآلاینده ها حذف شدند. اما زمانی که فقط داروها و متابولیت های بدون ICM در نظر گرفته شوند، ۹۰ درصد حذف شدند.
تحقیقات نشان داده است که یک MBR که به درستی طراحی و کار میکند میتواند یک راهحل تصفیه مؤثر برای بسیاری از مواد شیمیایی کمیاب در فاضلاب بیمارستانی باشد. این نشان می دهد که برخی از این مواد شیمیایی ممکن است در واقع تا حدی با تصفیه در محل قبل از تخلیه به فاضلاب بیشتر حذف شوند.
روش MBR در تصفیه فاضلاب بیمارستانی
نتیجه تحقیقات نشان می دهد که MBR ها در بیمارستان ها تنها بخشی از راه حل تصفیه فاضلاب بیمارستانی هستند. نصب یک بیوراکتور ایده خوبی است. اما مشکل کامل را حل نمیکند، و پیشنهاد میشود که تصفیه های جایگزینی فراتر از درمان MBR مورد نیاز است.
تعجب آور نیست که مشاهده کنیم برخی از مواد شیمیایی مانند مواد یددار در طول تصفیه با MBR به خوبی حذف نشده اند. این مواد شیمیایی بسیار پایدار هستند و تجزیه زیستی آنها دشوار است. فرآیندهای تصفیه پیشرفته اضافی، که پس از تصفیه فاضلاب معمولی اعمال می شوند. عموماً برای حذف مؤثر این مواد شیمیایی آلی بسیار مقاوم مورد نیاز هستند.
اقتباص از :https://www.chemistryworld.com/